Nadchodzi jesień i uczę się ją kochać - 10 zalet

Ciśnie mi się na usta, że od zawsze mam trudną relację z jesienią. Ale właściwie to nie jest do końca tak. Gdy byłam dzieckiem, bardzo lubiłam chodzić do szkoły (sic!) i ekscytował mnie koniec sierpnia - mogłam wtedy zaszywać się w sklepach między półkami z pięknymi przyborami szkolnymi i zaopatrzyć się w pachnące świeżością zeszyty, kolorowe mazaki, kredki, cienkopisy, zakreślacze i wszystko, co do szczęścia potrzebne małej (a potem większej) estetce uwielbiającej wielobarwne notatki. Jakiś dreszczyk emocji budziła we mnie myśl o nowym planie lekcji, powrocie do sal lekcyjnych, przywitaniu się z koleżankami po wakacjach...

Do dzisiaj zostało ze mną to późnoletnie poczucie ekscytacji, ale od pewnego czasu towarzyszy mu też uczucie niepokoju. Taka mieszanka jest dla mnie intrygująca i sprawia, że końcówka sierpnia i wrzesień są wyjątkowe, ale jednocześnie budzą we mnie przekonanie, że muszę się jakoś przygotować mentalnie do coraz krótszych dni i coraz większej liczby ubrań na sobie. Jako że w tym roku postanowiłam radykalnie zaakceptować nadchodzącą jesień i wszystko, co za sobą niesie, chciałabym podzielić się moją prywatną listą tego, co w niej kocham. 

1. #backtoschool

Jak już mówiłam, zawsze cieszyłam się na powrót do szkoły. Do dzisiaj się z tego cieszę, chociaż już do niej nie chodzę. W komunikacji miejskiej znów robi się tłok, ale z tymi wszystkimi uczniami na ulicach jest jakoś tak milej. I człowiek ma poczucie, że nie tylko on nie ma już wakacji ;) 

2. Zmieniające kolor liście

W otoczeniu zaczyna dziać się coś nowego - zieleń powoli przełamują wszelkie odcienie z palety ciepłych barw. Można zbierać kasztany, robić korale z jarzębiny albo zanurzać buty w górach spadających liści. A propos gór, wyjazd w góry we wrześniu to najlepszy pomysł!

3. Kocyk i herbatka/kawa/gorąca czekolada

To, co w tym lubię, to ponownie jest ten "cozy" klimat, czyli przytulność koca, ciepło rozchodzące się po ciele dzięki gorącemu napojowi, ogrzanie stóp w kąpieli, zapachy świeczek - coś pięknego! 

4. Oglądanie seriali/czytanie pod kołdrą

Pod kołdrą w ogóle można jesienią spędzać mnóstwo czasu. Jest coś bardzo relaksującego we włączeniu po pracy ulubionego serialu, przebraniu się w piżamę szybciej niż zwykle i nic-nie-robieniu. Raz na jakiś czas.

5. Długie wieczory z bliskimi

Znowu wraca pora na grzaniec! Spotkania ze znajomymi zamieniają się w domowe posiadówki (co osobiście bardzo lubię), a że jesień sprzyja rozmyślaniom, to często towarzyszą temu może trochę głębsze niż zazwyczaj rozmowy. 

6. Morze poza sezonem

Jako mieszkanka Trójmiasta nie mogę nie wspomnieć o tym, jak wyjątkowe robi się morze, gdy kończy się sezon. Na plaży jest coraz mniej ludzi, a woda przybiera niepokojące odcienie szarości i nabiera głębi. Często wtedy zastanawiam się, co robią w danej chwili ludzie przebywający na statkach, które widzę na horyzoncie.

7. Ubrania dopasowane do mojej jesiennej urody

Bordo, butelkowa zieleń, odcienie brązu, beże, ciepłe fiolety - to są zdecydowanie moje kolory. Urodą jestem typem jesieni i może to brzmi zabawnie, ale często gdy wyciągam jesienne swetry, długie spodnie i bluzki, chusty i kurtki, jakoś tak bardziej się sobie podobam.

8. Więcej spanka

To, że coraz szybciej robi się ciemno, jest dla mnie minusem, z którym najciężej mi sobie poradzić. Dlatego, żeby choć trochę przekuć wadę w zaletę zauważam, że szybsza ciemność = szybsze pójście spać, czyli więcej odpoczynku. A że jestem fanką snu, to dla mnie super.

9. Nowe pasje 

Mam wrażenie, że jesienią odkrywam w sobie nowe pokłady kreatywności. Może to reakcja obronna mojego mózgu na zbliżającą się chandrę. Tak czy inaczej, cieszę się na każdy mój nowy pomysł. Wystarczy zauważyć, że pierwsze wpisy na tym blogu powstają właśnie tuż przez jesienią. Zaczynam też przygodę z akwarelą i coraz chętniej szukam domowych zamienników aktywności fizycznej, którą latem praktykowałam na dworze.

10. Melancholia

Kto też jest typem melancholika, ten wie, że jesienna aura koresponduje z nastrojem, którego często doświadczamy. Sprzyja wyciszeniu, refleksji i takim aktywnościom jak pisanie, czytanie, spokojny spacer... I chociaż wyraz "melancholik" to nie jedyne, co mnie definiuje, a na co dzień lubię też szukać w sobie energii i skupienia na tym, co teraz, to bywa, że znajduję odprężenie w oddaniu się temu specyficznemu stanowi. 

Na koniec mała dygresja. Największym problemem w moim pisaniu (swoją drogą, problemy z pisaniem to ciekawy pomysł na osobny post) jest wiecznie towarzyszący mi w głowie głos, pytający mnie "po co o tym piszesz?". Staram się z nim walczyć, bo czy wszystko musi być po coś? Tym razem jednak kusi mnie, żeby odpowiedzieć. A piszę o zaletach jesieni, o mojej relacji z nią, z dwóch powodów: po pierwsze, bo działa to na mnie terapeutycznie, a po drugie, żeby może ktoś, kto to przeczyta, a też nie należy do fanów jesieni, do swojej listy pozytywów dodał i te moje, no i zapamiętał ważną dla mnie myśl, że każdy stan, w którym się znajdujemy, jest w pewien sposób ważny i warto choć spróbować go zaakceptować takim, jakim jest. Wydaje mi się, że wtedy jest trochę łatwiej.

W tym roku jesień może być jeszcze trudniejsza (podobnie zresztą jak w zeszłym), ze względu na epidemię, dlatego tym bardziej szukajmy plusów, szukajmy małych radości, dbajmy o zdrowie psychiczne, bądźmy dla siebie dobrzy!

Ściskam, jeszcze letnio,
Kasia L.